Isı Yalıtımı Standardı: TS 825 Değişiklikleri ve 2025 Zorunlulukları

Türkiye’de son yıllarda enerji verimliliği politikalarının hızla gelişmesi, yapı sektöründe hem tasarım hem de uygulama süreçlerini etkileyen önemli düzenlemeleri beraberinde getiriyor. Bu düzenlemelerin merkezinde ise TS 825 Isı Yalıtım Standardı yer alıyor. TS 825, binalarda enerji tasarrufunu arttırmak, ısı kayıplarını minimize etmek ve konfor seviyesini yükseltmek amacıyla kullanılan ulusal ölçütleri belirleyen bir standart olsa da; 2025 yılı itibarıyla yapılan güncellemelerle çok daha kapsamlı bir çerçeveye kavuştu. Bu yeni dönem, hem müteahhitler hem mimarlar hem de uygulayıcı firmalar için önemli yükümlülükler içeriyor.

Enerji Kimlik Belgesi gerekliliklerinden duvar ve çatı U-değerlerinin yeniden düzenlenmesine, yalıtım malzemesi sınıflarından iklim bölgelerine göre hesaplamalara kadar birçok teknik unsur yeni standarda göre güncellendi. Dolayısıyla, 2025 değişiklikleri yalnızca bir mevzuat yenilemesi değil; sürdürülebilir yapılaşmanın, karbon salımının azaltılmasının ve ulusal enerji politikalarının ayrılmaz bir parçası haline geldi. Bu blog yazısında TS 825’in ne olduğu, 2025’te hangi önemli değişikliklerin yürürlüğe girdiği ve uygulamada bina sahiplerini, mühendisleri ve sektör profesyonellerini nelerin beklediği detaylı bir şekilde ele alınıyor.

TS 825, Türkiye’deki tüm yeni binaların ve büyük tadilata giren yapıların uymak zorunda olduğu ısı yalıtım hesaplama standardıdır. Standardın temel amacı:

• Yapılarda ısı kaybını azaltmak
• Enerji tüketimini minimize etmek
• Bina içi konfor şartlarını arttırmak
• Yakıt maliyetlerini düşürmek
• Karbon salımını azaltmak

TS 825, duvar, çatı, döşeme ve pencere gibi bina bileşenlerinin ısı geçirgenlik katsayılarını (U-değerleri) belirlemek için kullanılan hesap yöntemlerini içerir. Bu nedenle proje aşamasından uygulamaya kadar tüm mimari ve mekanik tasarım sürecini doğrudan etkiler.

2025’le birlikte TS 825 standardında mevcut değerler daha da sıkılaştırılmış ve enerji verimliliği hedefleri yükseltilmiştir.

Öne çıkan değişiklikler şunlardır:

• U değerlerinde %20–35 arasında sıkılaştırma: Dış duvar, çatı, döşeme ve pencere ısı geçirgenlik katsayıları düşürülmüştür.
• İklim bölgesi sınıflamaları güncellenmiştir: Bazı illerin yeni iklim kuşaklarına geçirilmesi hesaplamaları etkiler hale gelmiştir.
• Yüksek performanslı yalıtım malzemelerinin zorunlu hale gelmesi: EPS, XPS, taş yünü ve cam yünü için minimum kalınlıklar arttırılmıştır.
• Enerji Kimlik Belgesi (EKB) gerekliliklerinin genişletilmesi: Yeni yapılan binaların en az C sınıfı enerji performansı sağlaması artık daha zor ve daha yüksek standartlarla ilişkilidir.
• Hava sızdırmazlık kriterlerinin standarda eklenmesi: Kapı, pencere ve birleşim noktaları için sızdırmazlık kontrolü artık teknik zorunluluktur.
• Yenilenebilir enerji entegrasyonu tavsiyeden zorunluluğa yaklaşmıştır: Güneş enerjili sistemler, ısı pompası uygulamaları ve ısı geri kazanım üniteleri TS 825 hesaplamalarını destekleyici unsurlar haline gelmiştir.

Bu değişiklikler, yapı maliyetlerine ilk aşamada artış gibi görünse de, uzun vadede enerji tüketiminde %30’a varan tasarruf sağlamayı amaçlar.

Binalarda enerji verimliliğini arttırmayı hedefleyen binalarda ısı yalıtımı uygulamaları, güncel mevzuatlarla birlikte daha da kritik hale gelmiştir. Özellikle ts825 değişikliği ile birlikte yapı kabuğunda uygulanması gereken minimum performans kriterleri yeniden tanımlanmış, ts 825 2024 versiyonu ile ısı kayıplarının azaltılması ve sürdürülebilir yapıların yaygınlaştırılması hedeflenmiştir. Bu kapsamda belirlenen ts825 yalıtım kalınlığı değerleri, iklim bölgelerine göre farklılık göstererek hem yeni yapılarda hem de kapsamlı tadilat projelerinde zorunlu hale gelmiş, enerji maliyetlerinin düşürülmesi ve karbon salımının azaltılması açısından önemli bir adım olmuştur.

Yalıtım kalınlığı, TS 825’te tanımlı iklim bölgelerine, bina bileşenine ve kullanılacak yalıtım malzemesinin ısı iletkenlik katsayısına (λ değeri) göre hesaplanır.

Hesaplamada dikkate alınan parametreler:

• Binanın bulunduğu il ve iklim bölgesi
• Dış duvar yapısı
• Malzeme λ değeri
• Hedeflenen U-değeri
• Duvar yüzey alanı ve katmanları

Örneğin İstanbul için önerilen duvar U-değeri 2025 değişikliği ile daha da düşürülmüş olup yaklaşık 0,38 W/m²K seviyesinden 0,30–0,32 W/m²K bandına çekilmiştir. Bu da taş yünü, EPS ya da XPS kalınlıklarının arttırılmasını zorunlu hale getirir.

Bunlar arasında en kritik olanlar şunlardır:

• TS 825’e uyum sağlanmadan ruhsat alınamaması
• EKB’de minimum C sınıfı zorunluluğunun sıkılaştırılması
• Sızdırmazlık testlerinin zorunlu hale gelmesi
• Yalıtım kalınlıklarının minimum seviyelerle sınırlanmaması, performans hedefli hesap zorunluluğu
• Güneş kırıcı sistemler ve gölgeleme hesaplarının dahil edilmesi
• Çatı ve döşeme U-değerlerinin daha düşük seviyelere çekilmesi
• Toplu konutlarda merkezi sistem ve ısı geri kazanım ünitelerinin zorunluluğa yaklaşması

Bu zorunluluklar, enerji verimliliği politikalarını ulusal ölçekte daha sıkı bir noktaya taşımaktadır.

2025 yılıyla birlikte TS 825 standardının geçirdiği değişiklikler, Türkiye’de yapı sektörünün geleceğini doğrudan şekillendiren stratejik bir dönüm noktası niteliği taşımaktadır. Artık yalnızca binaların yalıtım kalınlığını arttırmak yeterli değil; bütüncül bir enerji verimliliği yaklaşımı gerekiyor. Duvar, çatı, döşeme ve pencerelerde daha düşük U-değerlerinin zorunlu hale gelmesi, sızdırmazlık testlerinin devreye alınması ve yenilenebilir enerji kaynaklarının hesaplamalara entegre edilmesi, Türkiye’nin Avrupa Birliği enerji standartlarıyla uyumunu güçlendirmektedir.

Bu yeni dönem, hem maliyet hem de uygulama açısından sektörde belirli bir dönüşüm gerektirse de, uzun vadede binaların enerji giderlerini azaltarak kullanıcı konforunu arttıracak; aynı zamanda sürdürülebilir şehirleşme vizyonuna büyük katkı sağlayacaktır. Sonuç olarak TS 825 2025 düzenlemeleri, yalnızca teknik bir hesap standardı değil, daha çevreci ve ekonomik yapılara geçiş için yol haritası niteliğindedir.